«Βουλευτική Τροπολογία για το Πανελλήνιο Ιερό Ίδρυμα Ευαγγελιστρίας Τήνου (Π.Ι.Ι.Ε.Τ.)»


«Βουλευτική Τροπολογία για το Πανελλήνιο Ιερό Ίδρυμα Ευαγγελιστρίας Τήνου (Π.Ι.Ι.Ε.Τ.)»

ΙΕΡΑ ΣΥ­ΝΟ­ΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚ­ΚΛΗ­ΣΙ­ΑΣ ΤΗΣ ΕΛ­ΛΑ­ΔΟΣ

 Αθήνησι 26 Φεβρουαρίου 2018

 Προς τον Αξιότιμο κ. Κωνσταντίνο Γαβρόγλου

Υπουργό Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων

Θέμα: «Βουλευτική Τροπολογία υπ’ αριθμ. 1488/152/22.2.2018 για το Πανελλήνιο Ιερό Ίδρυμα Ευαγγελιστρίας Τήνου (Π.Ι.Ι.Ε.Τ.)»

 

Αξιότιμε κ. Υπουργέ,

Συ­νο­δική Α­πο­φά­σει, λη­φθείση εν τη Συ­νε­δρία της Δι­αρ­κούς Ι­ε­ράς Συ­νό­δου της 26ης μη­νός Φε­βρου­α­ρίου ε.ε., γνω­ρί­ζο­μεν υ­μίν, ότι η Ι­ερά Συ­νο­δος, εν τη ρη­θείση Συ­νε­δρία Αυ­τής, α­πε­φά­σι­σεν ό­πως α­πο­στείλη την πα­ρούσα ε­πι­στολή, καθ’ ό­σον ε­νη­με­ρω­θή­καμε ότι στις 22.2.2018 κα­τα­τέ­θηκε η βου­λευ­τική τρο­πο­λο­γία με γε­νικό α­ρι­θμό κα­τα­θέ­σεως 1488 και ει­δικό α­ρι­θμό κα­τα­θέ­σεως 152, η ο­ποία υ­πο­γρά­φε­ται από ε­πτά (7) Βου­λευ­τές (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, Το Πο­τάμι). Με την τρο­πο­λο­γία αυτή ε­πι­δι­ώ­κε­ται τόσο η τρο­πο­ποί­ηση δι­α­τά­ξεως του Κα­τα­στα­τι­κού Χάρ­του της Εκ­κλη­σίας της Ελ­λά­δος (νό­μου 590/1977) όσο και η κα­τάρ­γηση δι­α­τά­ξεων του νό­μου 4301/2014 (26 παρ. 1, 50, 51 παρ. 6), που ό­λες α­φο­ρούν στη δι­οί­κηση του Ι­ε­ρού Ι­δρύ­μα­τος του Ναού Ευ­αγ­γε­λι­στρίας Τή­νου («Πα­νελ­λή­νιο Ι­ερό Ί­δρυμα Ευ­αγ­γε­λι­στρίας Τή­νου», Π.Ι.Ι.Ε.Τ. - πρό­κει­ται για το κρα­τικό Νο­μικό Πρό­σωπο Δη­μο­σίου Δι­καίου, που δι­οι­κεί τον πα­νελ­λή­νιας λα­τρευ­τι­κής ση­μα­σίας Ι­ερό Ναό της Ευ­αγ­γε­λι­στρίας Τή­νου και την πε­ρι­ου­σία του).

Τα ζη­τή­ματα που θέ­τει η βου­λευ­τική τρο­πο­λο­γία έ­χουν α­παν­τη­θεί από την Εκ­κλη­σία της Ελ­λά­δος με προ­γε­νέ­στερη ε­πι­στολή (έ­τους 2015) προς τον τότε Υ­πουργό Παι­δείας, Έ­ρευ­νας και Θρη­σκευ­μά­των κ. Νι­κό­λαο Φίλη και τους κκ. Προ­έ­δρους των Κοι­νο­βου­λευ­τι­κών Κομ­μά­των, την ο­ποία σας κοι­νο­ποι­ούμε. Οι α­πό­ψεις της Ι­ε­ράς Συ­νό­δου έ­γι­ναν τότε κα­τα­νο­η­τές και α­πο­σο­βή­θηκε η νο­μο­θε­τική πρω­το­βου­λία, που σή­μερα ε­πα­να­φέ­ρε­ται από τους α­νω­τέρω κκ. βου­λευ­τές.

Δυ­στυ­χώς ε­λά­χι­στοι το­πι­κοί πα­ρά­γον­τες της Τή­νου συ­νε­χί­ζουν να πα­ρα­πλη­ρο­φο­ρούν, δεν εν­νο­ούν να κα­τα­λά­βουν ότι αφ' ε­νός το Ί­δρυμα της Ευ­αγ­γε­λι­στρίας Τή­νου εί­ναι «Πα­νελ­λή­νιο» και «Ι­ερό Ί­δρυμα», ε­πειδή δι­οι­κεί Ι­ερό Ναό με την πε­ρι­ου­σία του, και όχι «δη­μο­τική ε­πι­χεί­ρηση», και ότι αφ’ ε­τέ­ρου η πε­ρι­ου­σία του συγ­κεν­τρώ­θηκε από την ευ­λά­βεια του Ελ­λη­νι­κού Λαού στην Πα­να­γία Θε­ο­τόκο και τον Ι­ερό Ναό της. Αρ­νούν­ται α­κόμη να α­πο­δε­χθούν το γε­γο­νός ότι όσα ψευ­δώς κα­τα­μαρ­τυ­ρού­σαν το 2014 κατά του τότε νέου νό­μου 4301/2014 περί δή­θεν αυ­το­δί­καιης υ­πα­γω­γής του Ι­δρύ­μα­τος του Ι­ε­ρού Ναού Ευ­αγ­γε­λι­στρίας Τή­νου στην Εκ­κλη­σία της Ελ­λά­δος, περί δή­θεν κα­ταρ­γή­σεως του «αυ­το­δι­οι­κή­του χα­ρα­κτήρα» του Ι­ε­ρού Ι­δρύ­μα­τος και περί δή­θεν παύ­σεως της ε­πο­πτείας της Πο­λι­τείας στο Ι­ερό Ί­δρυμα, πα­νη­γυ­ρι­κώς κα­τερ­ρί­φθη­σαν από την Ο­λο­μέ­λεια του Συμ­βου­λίου της Ε­πι­κρα­τείας (3631/2015). Τέ­λος, αρ­νούν­ται να α­πο­δε­χθούν το γε­γο­νός ότι και μετά από τον νόμο 4301/2014 το Ί­δρυμα συ­νε­χί­ζει να ε­πο­πτεύ­ε­ται από την Πο­λι­τεία (Υ­πουρ­γείο Παι­δείας, Έ­ρευ­νας και Θρη­σκευ­μά­των), ό­πως και πριν από τον νόμο 4301/2014, και ότι οι τε­λευ­ταίες ε­κλο­γές για την α­νά­δειξη νέας Δι­οι­κού­σας Ε­πι­τρο­πής στις 10.12.1017 έ­γι­ναν με α­πο­λύ­τως ο­μαλό τρόπο κατά τον ν. 349/1976 και με συμ­με­τοχή των νο­μί­μων ε­κλε­κτό­ρων, πολ­λοί από τους ο­ποί­ους (μέλη του Δη­μο­τι­κού Συμ­βου­λίου Τή­νου και όχι μό­νον) α­πεί­χαν από τις προ­η­γού­με­νες ε­κλο­γές του Δε­κεμ­βρίου 2014, ε­πειδή εί­χαν πει­σθεί από α­βά­σι­μες κα­τη­γο­ρίες κατά του ν. 4301/2014. 

Α­να­κύ­πτει ε­πο­μέ­νως η εύ­λογη α­πο­ρία: πως εί­ναι δυ­να­τόν βου­λευ­τές, και μά­λι­στα από πο­λι­τι­κούς χώ­ρους, που τάσ­σον­ται υ­πέρ των «δι­α­κρι­τών ρό­λων» η υ­πέρ του «χω­ρι­σμού Κρά­τους-Εκ­κλη­σίας» και της α­πό­λυ­της «θρη­σκευ­τι­κής ου­δε­τε­ρό­τη­τας» του Κρά­τους, να ει­ση­γούν­ται με­τα­βο­λές στην Κα­τα­στα­τική Νο­μο­θε­σία της Εκ­κλη­σίας της Ελ­λά­δος υ­πο­κα­θι­στών­τας την Ι­ερά Σύ­νοδο Αυ­τής η να ει­ση­γούν­ται τρο­πο­λο­γίες για τη δι­οί­κηση και δι­α­χεί­ριση Ι­ε­ρών Ι­δρυ­μά­των Ναών χω­ρίς γνώση της Εκ­κλη­σίας; Για τον λόγο αυτό ο­φεί­λουμε να συγ­χα­ρούμε την Κομ­μα­τική Ορ­γά­νωση Βά­σης (Κ.Ο.Β.) Τή­νου του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος Ελ­λά­δος (Κ.Κ.Ε.). για τη στάση ι­δε­ο­λο­γι­κής συ­νέ­πειας, ε­πειδή –αν και εκ­κι­νών­τας από αν­τί­θετη προς την Εκ­κλη­σία α­φε­τη­ρία σε ε­πί­πεδο ο­ρο­λο­γίας και ου­σίας (του χω­ρι­σμού Κρά­τους - Εκ­κλη­σίας)– είχε α­να­κοι­νώ­σει σε σχέση με το Ι­ερό Ί­δρυμα της Ευ­αγ­γε­λι­στρίας Τή­νου: «Ο Γ.Γ. του Κ.Κ.Ε. και οι βου­λευ­τές του το­πο­θε­τούν­ται πάν­τοτε με βάση τό  πλαί­σιο του δι­α­χω­ρι­σμού Εκ­κλη­σίας και Κρά­τους, την πά­για δη­λαδή θέση του κόμ­μα­τος για τίς  σχέ­σεις Κρά­τους - Εκ­κλη­σίας. Θέση του ΚΚΕ εί­ναι ότι ο έ­λεγ­χος του κρά­τους πρέ­πει να πε­ρι­ο­ρι­στεί στη δι­α­κρί­βωση των τυ­πι­κών προ­ϋ­πο­θέ­σεων, χω­ρίς να πα­ρεμ­βαί­νει στην ε­σω­τε­ρική ορ­γά­νωση των θρη­σκευ­τι­κών ε­νώ­σεων, των εκ­κλη­σι­α­στι­κών ι­δρυ­μά­των κ.λπ.».

Η συγ­κε­κρι­μένη τρο­πο­λο­γία (1488/152/22.2.2018) βρί­θει ψευ­δών και πα­ρα­πλα­νη­τι­κών δι­α­δό­σεων στην αι­τι­ο­λο­γική της έκ­θεση. Τολμά μά­λι­στα να ε­πι­κα­λεί­ται υ­πέρ της α­νάγ­κης κα­ταρ­γή­σεως των άρ­θρων 26 παρ. 1, 50 και 51 παρ. 6 του ν. 4301/2014 την α­πορ­ρι­πτική α­πό­φαση της Ο­λο­μέ­λειας του Συμ­βου­λίου της Ε­πι­κρα­τείας (Σ.τ.Ε.) 3631/2015, η ο­ποία α­πέρ­ριψε (και μά­λι­στα ο­μο­φώ­νως) την αί­τηση α­κυ­ρώ­σεως του Δή­μου Τή­νου κατά της συν­τα­γμα­τι­κό­τη­τας των ως άνω δι­α­τά­ξεων του νό­μου 4301/2014. Ε­πι­πλέον η α­νω­τέρω δι­κα­στική α­πό­φαση α­πέρ­ριψε τον ψευδή ι­σχυ­ρι­σμό, τον ο­ποίο α­να­πα­ρά­γει η τρο­πο­λο­γία, ότι, ε­πειδή με τον νόμο 4301/2014 το Π.Ι.Ε.Ε.Τ. έ­παυσε να ε­ξαι­ρεί­ται από τις δι­α­τά­ξεις του Κα­τα­στα­τι­κού Χάρ­του της Εκ­κλη­σίας της Ελ­λά­δος (ν. 590/1977), δή­θεν υ­πή­χθη αυ­το­δι­καίως στην ε­πο­πτεία της Εκ­κλη­σίας της Ελ­λά­δος, ότι με­τα­τρά­πηκε σε «εκ­κλη­σι­α­στικό ί­δρυμα» και ότι έ­παυσε η ε­πο­πτεία του Υ­πουρ­γείου Παι­δείας, Έ­ρευ­νας και Θρη­σκευ­μά­των επί του Ι­δρύ­μα­τος. Ει­δι­κό­τερα, με τις δι­α­τά­ξεις της ε­πί­μα­χης τρο­πο­λο­γίας:

α) Ε­πι­χει­ρεί­ται να τρο­πο­ποι­η­θεί ο Κα­τα­στα­τι­κός Χάρ­της της Εκ­κλη­σίας της Ελ­λά­δος και να ε­πα­να­φερ­θεί σε ι­σχύ το κα­ταρ­γη­θέν (με το άρ­θρο 51 παρ. 6 του ν. 4301/2014) άρ­θρο 66 παρ. 1 του νό­μου 590/1977 (το τε­λευ­ταίο άρ­θρο που ε­ξαι­ρούσε το Π.Ι.Ι.Ε.Τ. από τον ν. 590/1977 είχε ει­σα­χθεί στη Βουλή το 1977 με πα­ρέμ­βαση τότε βου­λευ­τών και χω­ρίς γνώση και συ­ναί­νεση της Ι­ε­ράς Συ­νό­δου). Ε­πι­δι­ώ­κε­ται ε­πο­μέ­νως το Ι­ερό Ί­δρυμα του Ναού της Πα­να­γίας Ευ­αγ­γε­λι­στρίας Τή­νου να ε­ξαι­ρεί­ται από τις δι­α­τά­ξεις του νό­μου 590/1977. Προ­σπα­θούν δη­λαδή να πα­ρέμ­βουν μο­νο­με­ρώς στον ι­σχύ­οντα Κα­τα­στα­τικό Χάρτη της Εκ­κλη­σίας της Ελ­λά­δος χω­ρίς γνώση και συ­ναί­νεση του δι­οι­κη­τι­κού ορ­γά­νου της Εκ­κλη­σίας της Ελ­λά­δος, της Ι­ε­ράς Συ­νό­δου.  Πρό­κει­ται για ωμή πα­ρα­βί­αση της θρη­σκευ­τι­κής ε­λευ­θε­ρίας και της αρ­χής της αυ­το­δι­οι­κή­σεως της Εκ­κλη­σίας της Ελ­λά­δος (3 παρ. 1, 12, 13 παρ. 1 Συν­τά­γμα­τος, 9, 11 ΕΣΔΑ). Ση­μει­ώ­νε­ται πάν­τως ότι η ο­μό­φωνη α­πό­φαση του Σ.τ.Ε. (3631/2015) νο­μο­λό­γησε ότι ου­δε­μία ε­ξο­μοί­ωση του Ι­ε­ρού Ι­δρύ­μα­τος με τα εκ­κλη­σι­α­στικά ι­δρύ­ματα συ­νέβη λόγω του νό­μου 4301/2014, ό­πως α­να­λη­θώς α­να­φέ­ρει η αι­τι­ο­λο­γική έκ­θεση της τρο­πο­λο­γίας. Αν­τι­θέ­τως, το άρ­θρο 51 παρ. 6 του νό­μου 4301/2014 προ­βλέ­πει ρη­τώς τη δι­α­τή­ρηση του κα­θε­στώ­τος λει­τουρ­γίας του Ι­δρύ­μα­τος (νό­μος 349/1976) : «Η παρ. 1 του άρ­θρου 66 του ν. 590/1977 (Α  146) κα­ταρ­γεί­ται. Το προ­η­γού­μενο ε­δά­φιο δεν κα­ταρ­γεί τον ι­σχύ­οντα ν. 349/1976 (Α  149), ό­πως έ­χει τρο­πο­ποι­η­θεί μέ­χρι και τη δη­μο­σί­ευση του πα­ρόν­τος νό­μου».

β) Προ­τεί­νε­ται η κα­τάρ­γηση της δυ­να­τό­τη­τας ψη­φο­φο­ρίας του Σεβ. Μη­τρο­πο­λίτη Σύ­ρου κατά την πρώτη συ­νε­δρία της νε­ο­ε­κλε­γεί­σας Δι­οι­κού­σας Ε­πι­τρο­πής (Δ.Ε.) του Πα­νελ­λη­νίου Ι­ε­ρού Ι­δρύ­μα­τος Ευ­αγ­γε­λι­στρίας Τή­νου (άρ­θρα 26 παρ. 1, 50 ν. 4301/2014). Ει­δι­κό­τερα, μετά από την ε­κλογή των με­λών της Δ.Ε. ανά τρι­ε­τία και κατά την πρώτη συ­νε­δρία της νέας Δι­οι­κού­σας Ε­πι­τρο­πής, προ­βλέ­πε­ται ότι τα νέα μέλη της Δ.Ε. ψη­φί­ζουν με­ταξύ τους και ε­πι­λέ­γουν τον Αν­τι­πρό­ε­δρο και τον Γε­νικό Γραμ­μα­τέα της Δι­οι­κού­σας Ε­πι­τρο­πής. Η ε­πί­μαχη τρο­πο­λο­γία α­πα­γο­ρεύει το δι­καί­ωμα ψή­φου κατά την συγ­κε­κρι­μένη ψη­φο­φο­ρία στον ε­πι­χώ­ριο Μη­τρο­πο­λίτη Σύ­ρου, Πρό­ε­δρο της Ε­πι­τρο­πής, ο ο­ποίος εί­ναι και ο μο­να­δι­κός εκ­πρό­σω­πος της Εκ­κλη­σίας στη δι­οί­κηση του Ι­ε­ρού Ι­δρύ­μα­τος. Α­να­ρω­τά­ται κα­νείς γι­ατί πρέ­πει να α­πα­γο­ρεύ­ε­ται στον Πρό­ε­δρο του Ι­δρύ­μα­τος να ψη­φί­σει στην συγ­κε­κρι­μένη συ­νε­δρί­αση. Η α­φαί­ρεση του δι­και­ώ­μα­τος ψή­φου από τον Μη­τρο­πο­λίτη-Πρό­ε­δρο του Ι­ε­ρού Ι­δρύ­μα­τος τον κα­θι­στά δι­α­κο­σμη­τικό στοι­χείο, α­φού του α­πα­γο­ρεύ­ε­ται να πα­ρί­στα­ται σε αυτή την πρώτη συ­νε­δρί­αση και να ψη­φί­ζει, παρ' ότι κατά την α­πό­φαση 3631/2015 της Ο­λο­μέ­λειας του Σ.τ.Ε. «το Ί­δρυμα έ­χει από ι­δρύ­σεώς του προ­ε­χόν­τως θρη­σκευ­τι­κούς σκο­πούς, οι ο­ποίοι σχε­τί­ζον­ται με την δι­οί­κηση και δι­α­χεί­ριση της πε­ρι­ου­σίας του Ι­ε­ρού Ναού Ευ­αγ­γε­λι­σμού της Θε­ο­τό­κου (Ευ­αγ­γε­λι­στρίας) Τή­νου, που α­πο­τε­λεί ι­ερό προ­σκύ­νημα» (σκέψη 15). Πρέ­πει να γί­νει κα­τα­νο­ητό ότι ο Ι­ε­ρός Ναός της Ευ­αγ­γε­λι­στρίας Τή­νου έ­χει α­πο­δο­θεί εξ αρ­χής στη δη­μό­σια λα­τρεία και δεν α­πο­τε­λεί ι­δι­ω­τική υ­πό­θεση κα­νε­νός.

γ) Κα­θαι­ρεί­ται πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κώς η ε­κλε­γείσα στις 10.12.2017 Δι­οι­κούσα Ε­πι­τροπή του Ι­δρύ­μα­τος και ο­ρί­ζε­ται η­με­ρο­μη­νία ε­κλο­γής νέας Δι­οι­κού­σας Ε­πι­τρο­πής. Ση­μει­ώ­νε­ται ότι η τε­λευ­ταία ε­κλογή στις 10.12.2017 δι­ε­νερ­γή­θηκε με τις ί­διες δι­α­τά­ξεις του νό­μου 349/1976, τον ο­ποίον σέ­βε­ται α­πο­λύ­τως η Ι­ερά Σύ­νο­δος, ό­πως και οι προ­γε­νέ­στε­ρες ε­κλο­γές, κα­θώς οι δι­α­τά­ξεις του νό­μου 349/1976 δεν έ­χουν τρο­πο­ποι­η­θεί από τον νόμο 4301/2014, ως προς την ε­κλογή των με­λών της Δι­οι­κού­σας Ε­πι­τρο­πής, και πα­ρα­μέ­νουν σε πλήρη ι­σχύ. Συ­νε­πώς, η γε­νο­μένη ε­κλογή της Δι­οι­κού­σας Ε­πι­τρο­πής στις 10.12.2017, η ο­ποία αυ­θαι­ρέ­τως κα­ταρ­γεί­ται με την τρο­πο­λο­γία, δεν έ­χει κα­μία συ­νά­φεια και αι­τι­ώδη σχέση με την ε­φαρ­μογή των άρ­θρων 26 παρ. 1 και 51 παρ. 6 νό­μου 4301/2014, τα ο­ποία η τρο­πο­λο­γία ε­πί­σης προ­τεί­νει να κα­ταρ­γη­θούν. Α­να­ρω­τά­ται κα­νείς γι­ατί κα­θαι­ρεί­ται η Δι­οι­κούσα Ε­πι­τροπή του Ι­δρύ­μα­τος, α­φού τα μέλη της δεν ε­ξε­λέ­γη­σαν βά­σει των δι­α­τά­ξεων του νό­μου 4301/2014, ο ο­ποίος δεν ρυ­θμί­ζει το ζή­τημα αυτό. Η α­πάν­τηση εί­ναι α­πλή: ε­πειδή στις τε­λευ­ταίες ε­κλο­γές (10.12.2017) δεν ε­ξε­λέ­γη­σαν τα μέλη που με­ρι­κοί το­πι­κοί πα­ρά­γον­τες ε­πι­θυ­μού­σαν να ε­κλε­γούν. Και προ­σέτι δι­ότι, μετά από την ε­κλογή τους, τα νέα μέλη της Δι­οι­κού­σας Ε­πι­τρο­πής δεν ε­ξέ­λε­ξαν τον Αν­τι­πρό­ε­δρο και τον Γε­νικό Γραμ­μα­τέα που οι α­νω­τέρω πα­ρά­γον­τες θα ε­πι­θυ­μού­σαν. Ε­πειδή λοι­πόν κα­τό­πιν μιας νό­μι­μης ε­κλο­γι­κής δι­α­δι­κα­σίας ε­ξε­λέ­γη­σαν μη α­ρε­στά –σε ε­λά­χι­στους– μέλη της Δι­οι­κού­σας Ε­πι­τρο­πής, κα­θαι­ρεί­ται δια νό­μου η Ε­πι­τροπή. Εί­ναι προ­φα­νές ότι νο­μο­θε­τι­κές πρω­το­βου­λίες, που α­πο­βλέ­πουν στην α­να­τροπή νο­μί­μως ε­κλε­γμέ­νων δι­οι­κή­σεων σε Ι­δρύ­ματα και Ν.Π.Δ.Δ., δεν σέ­βον­ται τη δη­μο­κρα­τική αρχή ούτε την αρχή της αυ­το­δι­οι­κή­σεώς τους, περί των ο­ποίων υ­πο­τί­θε­ται ότι πε­ρι­κή­δον­ται.  

Εν τέ­λει, ε­πειδή η με­θο­δο­λο­γία και η πο­λι­τική θε­ο­λο­γία, οι ο­ποίες προ­ά­γον­ται με την τρο­πο­λο­γία (με αρ. 1488/152/22.2.2018), α­πο­τε­λούν δη­μο­κρα­τικό α­τό­πημα και α­ναι­ρούν κατά συν­τα­γμα­τι­κώς α­πα­ρά­δε­κτο τρόπο τις θρη­σκευ­τι­κές ε­λευ­θε­ρίες της Εκ­κλη­σίας της Ελ­λά­δος, σας κα­λούμε να την κα­τα­ψη­φί­σετε. Η προ­τει­νό­μενη τρο­πο­λο­γία α­να­μι­γνύ­ε­ται α­νε­πί­τρε­πτα στη δι­οί­κηση Ι­ε­ρού Ναού και της πε­ρι­ου­σίας του, που η Πο­λι­τεία κα­τέ­στησε Νο­μικό Πρό­σωπο Δη­μο­σίου Δι­καίου για λό­γους αυ­ξη­μέ­νης νο­μι­κής προ­στα­σίας του. Δεν εί­ναι δυ­να­τόν η Εκ­κλη­σία της Ελ­λά­δος να μην γνω­ρί­ζει και να μην συ­ναι­νεί σε τρο­πο­ποί­ηση του Κα­τα­στα­τι­κού Της Χάρτη, η ο­ποία προ­κα­λεί­ται από την τρο­πο­ποί­ηση του κα­θε­στώ­τος του Ι­ε­ρού Ι­δρύ­μα­τος, που δι­οι­κεί Ι­ερό Ναό τε­θει­μένο σε δη­μό­σια, και μά­λι­στα πα­νελ­λή­νια, λα­τρεία, κα­θώς δεν πρό­κει­ται για ι­δι­ω­τικό Ι­ερό Ναό. Οι μο­νο­με­ρείς αυ­τές νο­μο­θε­τι­κές πρω­το­βου­λίες ε­πι­στρέ­φουν την πο­λι­τική και θρη­σκευ­τική ζωή της Πα­τρί­δας σε πα­λαιές και ε­πώ­δυ­νες πε­ρι­ό­δους πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κών ε­πεμ­βά­σεων της Πο­λι­τείας σε ε­σω­τε­ρικά ζη­τή­ματα της Εκ­κλη­σίας της Ελ­λά­δος.

Επί δε τού­τοις, ευ­ελ­πι­στούν­τες ότι θέ­λετε κα­τα­νο­ή­σει την ση­μα­σία των ως άνω ε­κτε­θέν­των και ότι θα λά­βετε υπ’ ό­ψιν τις θέ­σεις της Εκ­κλη­σίας της Ελ­λά­δος, ε­πι­κα­λού­μεθα εφ’ υ­μάς πλου­σία την Χάρη του Θεού και δι­α­τε­λούμε μετ’ ευ­χών και τι­μής.

† Ο Α­θη­νών Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρό­ε­δρος